این داده‌ها به این معنی بودند که در حوزه سلامت با سه موضوع روبرو هستیم: ۱) نیاز به آموزش کامل، مستمر و طولانی در زمینه‌های بهداشت عمومی، بهداشت زنان، تغذیه و کمبود ریزمغذی‌ها. ۲) درخواست و تامین داروها، ابزار درمانی و مکمل‌های اولیه در خانه بهداشت: قرص آهن، قرص کلسیم، مولتی ویتامین کودکان، قرص سیپروفلوکساسین ۵۰۰، شربت سفیکسیم، قرص فنازوپریدین، شربت آموکسیسیلین، نوار دستگاه تشخیص قند خون. و ۳) رسیدگی به امور بیماران اورژانسی.
در پروژه پیش رو به موضوع آموزش و رسیدگی به معضل کم‌خونی خواهیم پرداخت. برای آموزش موارد ذکر شده با همراهی پزشکان و فعالان اجتماعی داوطلب موارد مهم جهت آموزش در حوزه بهداشت عمومی آماده گردیده و با همراهی پزشکان، مدرسین شبکه بهداشت، بهورز و داوطلبین محلی به صورت کارگاه‌های تعاملی آموزش داده خواهد شد و طی هر کارگاه به فراخور موضوع و همچنین به منظور تشویق به مشارکت در کارگاه‌ها، بسته‌ای به هر شرکت‌کننده اهدا می‌گردد. برای تاثیرگذاری بیشتر آموزش‌ها در کلاس‌ها به عهده مدرسین شبکه بهداشت خواهد بود، و در ادامه تیم سلامت یکی هستیم (پزشکان و فعالان سلامت) با همراهی بهورز روستا، چند داوطلب محلی را برای پشتیبانی و ترویج موضوعات تدریس شده، آموزش خواهند داد.
همچنین در خصوص فقر آهن شایع میان زنان روستا نیازمند اندازه‌گیری دقیق‌تری از میزان و شدت کمبود هستیم، قابل ذکر است که امکان همراهی آزمایشگاه نویان را برای نمونه گیری از زنان میان ۱۵ تا ۴۰ سال را در خصوص اندازه گیری تست های اولیه (شامل CBC، Ferritin، U/A، Vit D3) وجود دارد که می‌تواند معاینات بالینی را تکمیل نماید و امکان تامین قرص آهن به فراخور نیاز اهالی فراهم گردد. تا به این جا بر اساس معاینه بالینی توسط پزشک ۵۲% از زنان و ۵۰% از کودکان روستا دچار کم خونی فقر آهن هستند و فرض بر این است که حدود ۳۰۰ نفر از زنان روستا نیاز به درمان فقر آهن داشته باشند.